Doordat wij door een brand in beide zendmasten van Nederland zonder televisie zitten en radio is het erg stil in de hut. Buiten de regen, binnen de stilte als wij beiden met een boek heerlijk de bank bevolken. De kat slaapt lekker achter zijn kacheltje.

Toch even de kranten op internet gelezen, maar daar lees je natuurlijk niet alle ins en outs van wat er in de wereld gaande is. Daardoor las ik vanmorgen pas dat Johhny Kraaijkamp, onze eigen ouwe Kraaij de Kraaijenmars geblazen had, op een eerzame leeftijd dat wel, maar hé wie wil zijn vader of moeder nou kwijt op welke leeftijd dan ook, niemand toch!

Ik ben opgegeroeid met Sjonnie en Rijk, de shows, het eeuwig herhalen van "Hello Dingel"Hello Dangel!"

Iedereen kent dit stukje, maar de sketches , de humor van deze man, zijn onuitputtelijk talent toen ik hem in een stuk van Shakespeare zag spelen, de tranen liepen mij over de wangen. Zo intens, zo mooi en subliem heb ik nimmer een acteur met verve Shakespeare zo zien spelen op de planken. Een humorist die de lach aan de kont had hangen, die de lach alleen al met zijn gezicht, zo kon hij de mensen blij maken. Zijn lichaam was op, zijn geest niet meer helder. Eerst dacht ik nog op zijn laatste verjaardag toen zij als verrassing Rijk de Gooyer meesleurden als verrassing. Ik zag die man kijken zo: "Waar ben ik in Godsnaam!"En John vroeg aan zijn zoon heel zacht "Wie is dat ook alweer!"Kun je nagaan wat de geest met een mens kan doen.

John Kraaijkamp is niet meer, zijn lach is nu voor hen die boven op hem wachten, maar ik zal hem missen, ik was een fan en ging er altijd voor zitten, waar hij ook speelde, wat hij ook speelde. Hij kon alles en deed ook alles. Tot op het laatst. Lieve John rust zacht ouwe, je heb je rust verdiend. Wij hebben jaren van jou mogen genieten en hopen maar dat er veel herhalingen van jou mogen komen. Want helaas: ER IS WEER EEN AMSTERDAMMER DOODGEGAAN!