En dan ben je jarig geweest gisteren ( nog dank voor de felicitaties die ik mocht ontvangen van jullie tweetjes) en besef ineens dat ik ouder ben geworden dan mijn drie zusjes die er dus niet meer zijn. Hoe bitter is die pil dan ineens, mijn broer wilde persé 60 worden en dan was het wel genoeg, dus een week later ging hij ook.

Ik teken ervoor dat ik dit mag meemaken, voorlopig gaat de 22ste bestraling vanmiddag naar binnen en ik hoop volgende week te gaan genieten van hossen in de bossen met Toos mijn duwdoos ( rollator) Het weer zou beter worden, maar slecht of goed, geen druppel regen die mij deze vrije dagen afpakt. Nou moet er maar eens wat goed gaan hoor, mijn pasen waren al naar de knoppen en verder was het puinruimen, vanmiddag een laatste gesprek met de radiologe die al ontzettend tevreden was, omdat mijn ene borst gelukkig geen brandwondenverschijnselen aan de buitenkant had ( kwestie van poederen met zwitsal babypoeder, zijn we toch allemaal mee grootgeworden)

Ik geniet al bij voorbaat van het uitzicht naar de vakantie, voor het eerst durf ik het een vakantie te noemen, even nog 19 juli naar de oncoloog retour, deze even tevreden stellen en dan weer retour. Ik voel dat ik leef, ik geniet van elke dag dat ik het licht mag zien, ik omarm de warmte en voel de natte regen op mijn kale tets, maar dat mag mijn pret niet drukken. Verrek ik voel mijzelf gezegend, ik tel ze elke dag. Moesten meer mensen doen....

Ik heb nergens geen haast mee, mensen gaan met vakantie , of niet, maar haast is slecht voor je hart hoorde ik laatst van een ADHD figuur. Die ligt nu momenteel aan de hartmonitor in het ziekenhuis, dus hij had gelijk gehad....Ik wens hem alle sterkte toe en minder haast in de toekomst...