Ik zie altijd overal de humor van in, hoe serieus iets of wat ook is. Het houd mij staande, dat is iets wat alle joden hebben hoor, niets aparts. Maar er zijn mensen die het leven zo serieus nemen dat wanneer zo een persoon spontaan lacht, dan zet China alle vuilniszakken buiten van de schrik.

Ik ken wat van die personen, die neem ik altijd in de maling, wel op een nette manier, niet spottend, maar laat hem of haar wel merken dat het een gebbetje ( geintje) is, want regelmatig hoor ik van mensen "Nou Leen, is dat nou echt waar of zit je de boel te belazeren?" Dan heb ik weer iets geks vertelt, wat misschien toevallig ergens in een krant heeft gestaan, of ik heb het op een of andere zender gezien. Maar met een stalen gezicht iets vertellen, heerlijk om de mens op het verkeerde been te zetten, verbazing te zien en dan de gulle lach wanneer zij het zelf in de gaten hebben.

Lachen is zo belangrijk, mijn moeder ging vredig sterven met een grote glimlach op haar gezicht. Dat deed ons kinderen alleen maar goed. Zij was tevreden, haar leven bestond uit lachen en zo is zij ook gegaan. Ik hoop dat wanneer ik zover ben hetzelfde trucje uit kan halen, wat ben ik trots op een moeder die haar ziekte droeg als een sterke bouwvakker, nooit klaagde ( geloof mij, zij had ontzettende pijnen) en overal om kon lachen, mensen in de maling nemen en altijd riep "Niet zeuren maar gewoon laten gebeuren, trap de lach maar af, goed voor de buikspieren!"

Daarom kan ik ook ( denk ik maar misschien) makkelijker met mijn ziekte omgaan, mijn moeder stierf aan borstkanker, mijn zus stierf aan kanker door haar hele systeem en mijn broer eveneens. Ik heb het regelmatig van zo nabij meegemaakt, zelfs toen mijn jongste zus op sterven lach kreeg ik nog steeds een knal voor mijn kanis als ik het lef had om van haar bed op te staan om even een bak koffie te halen. Zo comateus als zij was, terminaal of niet, maar Leen kreeg ze voluit. Met andere woorden : Zitten blijven, beloofd is beloofd!" We hadden namelijk afgesproken dat wanneer zij op passieve wijze ge-eutaniseerd zou worden dat ik dan bij haar bleef om haar naar de andere kant te praten.

Ik heb wat getokkeld die nacht. Dat is nu drie jaar geleden en nog is er geen dag die voorbijgaat dat haar naam genoemd wordt door mijn vrouw en mij, alleen omdat wij elke dag aan de telefoon in een deuk lagen om de bloopers die op Animal Planet waren. Uren aan de foon, zij was graag in Zwolle, graag in de bossen, zij was mijn laatste allessie en dan de jongste uit een groot nest. Ik ben blij dat zij dit van mij niet mee hoeft te maken, zij zou er aan kapot gaan, ook al omdat zij in het verdriet van onze moeder is gebleven. Maar al met al, ik kan nog steeds zeggen "Wat heb ik een mesjogge familie en wat hebben we altijd gelachen onderling!"

Lachen is goed voor de buikspieren, goed voor je hart en zeker goed voor je bloedvaten die door de stuiptrekkingen van je buikspieren goed open blijven staan, dus meer zuurstof krijgen, vandaar dat je altijd zo een rode kop krijgt als je lacht, ik tenminste wel.

Spontaniteit is heerlijk, zolang het maar eerlijk bedoeld is.Ze zeggen niet voor niets, een dag niet gelachen, een dag niet geleefd. Ik leef nu en lach, al voel ik me als een gekreukelde natte krant, ik blijf lachen, althans ik doe mijn best. Als de lachfilm maar goed is..