En gisteren was ikzelf de klos, moest naar de oncoloog voor een gesprek, nou onze vakantie is over and out, dit worden weekendtripjes. Volgende week begin ik al aan mijn 28 bestralingen, vandaag ben ik begonnen aan de nieuwe vijf tot 7 jaar van mijn leven, hormoontherapie, bijverschijnselen?

Ach bijna hetzelfde als de eerste drie chemo's, wie klaagt er nou? Ik mag mijn pil thuis innemen en als ik zwak ziek en misselijk wordt is mijn bed zeer dichtbij..En dat vijf tot 7 jaar lang. Als ik het haal natuurlijk, ik ben nuchter genoeg om te beseffen dat ik er nog lang niet ben.

De arts was ontzettend geschrokken van de berichtgeving die hij van collega's uit het ziekenhuis hier in Hoogeveen had ontvangen. Hij bood direct zijn verontschuldigingen aan en ik begon hem te dissen met "Kerel ik ben in staat je het raam uit te keilen, maar je hebt pijn echt ik ben te moe om je op te tillen!" Zijn gezicht was goud waard, hij schrok zich rot en direct was het "Ja maar het wordt altijd zo goed gecontroleerd, er zijn zeker geen fouten gemaakt, zelfs eens in de twee jaar verlies je een patient door de chemo omdat de bijwerkingen zo hevig zijn, is nooit van tevoren te erkennen als arts zijnde!"

Ja dan schrik ik even. Dus ik ben er op het nippertje doorheen geglipt en hij begreep mijn angst voor de chemo's,. maar nu begonnen met de pil en volgende week de bestralingen, elke dag ( een woensdag vrij) en de weekends Nou als dat alles is, dan moet ik niet zeuren, er zijn ergere gevallen om mij heen.

Ik blijf lachen, heb sins kort een race-eend genaamd TOOS DE DUWDOOS, een rollator, maar ik kan nu langer lopen en als ik moe ben ga ik even lekker zitten, ben nu zoveel kilo's kwijt dat ik ertussen pas en nog blijven de banden hard..Kijk ellek voordee; heb se nadeel. In dit geval zijn de voordelen voor mij genoeg. Hoop dat mijn vriendin goed uit deze impasse van hersenellende komt, zit maar in mijn kop te malen, doch het leven gaat door. Maar God wat kan verdriet toch pijn doen als je iemand in je hart hebt gesloten..