Gisteren bij het gesprek met de regie-oncologe een voorproefje gehad van wat mij allemaal te wachten kon staan bij de hormoontherapie, had het niet gelezen, dacht: Het loopt niet zo een vaart, wel dus!

Morgen krijg ik een nieuwe chemo die mij verzekerd van dubbele portie medicatie waar ik vandaag al mee moest beginnen, die pillen die mijn suiker laten schieten, heerlijk dubbele doses. Ik werd helemaal blij--niet dus.

Thuisgekomen las ik nog eens goed door wat zij mij allemaal verteld had, als ik even rust wilde na de laatste chemo zit ik midden in de zomer, 28 bestralingen elke dag van mijn vakantieadres naar ziekenhuis, kost mij kapitalen, dus doe ik niet, dan maar in een keer door.
Totdat het hoofdstuk hormoontherapie ter lezing kwam. Ik krijg medicatie om mijn botten te versterken ( da's leuk, wat ik nog heb is niet veel meer met mijn osteoperose als dat door is gezet) ik heb regelmatig spierpijnen en botpijnen en mijn zicht wordt meer dan wazig, maar daar heb ik nu al last van, door de chemo.

Ja je moet eerst door een diep dat flikkeren, kun je er met pijn en moeite ( lettterlijk en figuurlijk) gezond uitklimmen. Ik had het even gehad en eigenlijk nog een beetje. Mijn vrouw weet niet hoe zij mij helpen moet, ikzelf het minst omdat mijn toekomst nou niet van de rooskleurige is, scheelt dat ik 40% kleurenblind ben.

Het enige voordeel was gisteren dat ik 10 kilo kwijt was, zonder er iets voor te doen, heb dat uitbundig bij de koffiebar gevierd met een stokbroodje kip en een bak thee, want zelfs de koffie smaakte mij ineens niet meer.

En in de avond nog eens wat aardappelkroketten gegrild. Het kon en kan mij momenteel niets schelen, ik ben ontzettend onverdwarsgebakken. Zal wel weer overgaan, hoop voor morgenochtend als ik al om 8.45 aan de borrel moet voor een uur, dan begint mijn nieuwe kwalenfeest, al die kwalen, da's toch balen, maar niet dralen, gewoon de naald door het vel heen halen en gaan met die banaan!!!!!Niet zo zeuren Lena!!!!!!!!!!Ik voel me af en toe net die reclame van A.HEYN...HÁÁÁÁÁMSTERÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉ