Ik heb mijn ogen nog niet helemaal open van de chemo die mij al dagen van de straat hield, maar op een gegeven moment is het : stop-halt, doorgaan want nou is het genoeg ouwe doos. En ik mee de winkel in, zou het niet gaan bleef ik in de auto zitten, of zou ik in de boodschappenkar meerijden, ben er maf genoeg voor hoor.

Gelukkig is dat niet gebeurd en de dag was voor mij een openbaring van een lange weg die ik nog moet gaan, maar dat weten we nu wel. Dus niet zeuren, gewoon laten gebeuren en promt kwam ijn uitgeverij met de opdracht om even 24 themagedichten in te sturen voor het nieuwe boek en o ja of ik er twee vrije keuzes bij wilde schrijven.

Natuurlijk , doe ik zomaar effe. Niet dus, van ellende en paniek riep ik vrouwlief erbij om alles netjes in Word te zetten, want alle letters hadden een aparte vorm, dik en dun, alles door elkaar. Zo stuur je niets weg.

Vrouwief alles netjes neergezet en de hele handel voor de 20ste ingestuurd zodat ik in ieder geval de eerste ben van de andere 6 die ook meedoen met dit project dat ook voor goede doelen gaat. Mijn hele leven is ondertussen een goed doel aan het worden geloof ik, want nou is vrouwlief bezig om prachtige onderzetters te maken en boekenleggers die ze per setjes verkoopt. De eerste setjes is ze al kwijt, ze zijn apart, lekker in de afwas en zijn zo droog, buiten het feit dat je glas er niet aan blijft plakken. Nu is ze eerst bezig om de reeds gemaakte serie op haar site te zetten dan mag ikke....

Maar haar fantasie is machtig en krachtig, hoop dat ze er veel verkoopt. Ik kocht ooit een boek in een gewone boekhandel en pakte een boekenlegger, dacht reclame "Dat is dan 1.25 gulden!' Ik keek die verkoopster aan en zei tegen haar "Ik koop net een boek van bijna 22 piek, krijg ik dat niet eens gratis erbij?"Ja ik kreeg er eentje bij van papier met reclame, een onding want ik sabbel er altijd op als ik aan het lezen ben. Dus toch maar die 1,25 betaald, was geen lang leven beschoren trouwens want in de avonduren vond mijn hond het een leuk stukje papier om doormidden te bijten.

Is gelukt. Had ineens twee boekenleggers, doch voor een maatje kleuterboek.
Voor iedereen die zo intens met mij meegeleefd hebben de afgelopen tijd, mijn dank ik heb er ontzettend veel aan gehad, het steunde mij enorm. Jullie woorden waren de kracht die ik denkelijk net even nodig had om die grens van het willen en het moeten over te gaan. Ik zal er weinig nog over schrijven, mijn boek zal zeker niet over kanker gaan, daar is al zoveel over geschreven, meer over de mensen eromheen. Die hebben ook de pijn, verdriet en de angsten meegemaakt. Maar ook mensen die afhaken omdat zij niet weten hoe er mee om te gaan. Ik ben geen expert, doch mijn mensenkennis is mijn leiding in deze.
Voor allen een fijn en gezellig weekend en ik zie jullie aan de andere kant van de week?