Elk jaar ( nu dus het derde jaar) moet ik altijd even schrijven naar mijn jongste zus. Even wat kwijt, dat ik vroeger normaal door de telefoon kakelde, doe ik dus nu via een blog.
Dag lieverd gefeliciteerd met je verjaardag. Je zou nou al de gezegende leeftijd gehaald hebben van 55 als je niet in 2008 voor goed je ogen sloot. Je was het zat, het was genoeg en je lichaam wilde niet meer, je geest was gesloopt door het jarenlange ziek zijn en maar geen vrijbrief van genezing kon krijgen.
Ik denk vandaag aan je, terwijl ik de hele nacht heb lopen bedenken wat de dokter gisteravond nou allemaal wel niet tegen mij zei.
"Je krijgt chemo en daarna nog eens een hormonenchemokuur, dat gaat met medicatie!'Ben ik blij? Ja toch wel, ik mag doorleven dank zij de chemische wereld die dit soort van giffen allemaal uitvind. En ik krijg de kans om het tot mij te nemen, voorlopig heeft het meer na dan voordelen.
Kreeg gelijk een lijst met medicatie mee dat ik bij de apotheek moet halen voordat ik aan het infuus ga, pillen tegen de misselijkheid, pillen voor dit, spul voor dat, alles ging als een raket langs mij heen.
In de verte hoorde ik zijn stem nog wel en af en toe een vraag stellende, alsof ik er helemaal bij was viel dat niet zo op. Maar vraag mij nou niet wat ik gevraagd heb. Ik heb alleen gesteld dat ik tussen die statistiek die hij mij liet zijn, dat ik bleef leven, maar wilde ik geen chemo, was de kans groot dat ik gezellig wist wat mijn eindpunt was.
Kijk en daar had ik geen zin in, de bijwerkingen zijn ook zo gezellig ik heb in ieder geval genoeg petjes voor op mijn kale harses, kreeg van de regie-oncologe nog een blad mee met allerlei pruiken, nou nee dank u nu even niet, het idee is nog niet gezakt bij mij. Van de week ga ik aan het infuus, eerst vrijdag nog even mijn spaanse waterzak ledigen, die loopt al weer aardig richting rugbybal en ik ben het helemaal zat. Het duurt mij allemaal te lang, terwijl het eigenlijk niet eens zo lang is want in December is het geconstateerd, 2 zware operaties erachter aan en gaan met die banaan. Hoorde ik eerst gistermorgen dat mijn suiker superhoog is, mijn cholestorol te hoog en mij schildklier te traag. Altijd was dat in orde, nu na de operaties waren dat de nawerkingen hiervan.
Joepie en als ik van de chemo ben dan moet ik uitkijken voor de koorst, direct het ziekenhuis bellen, uitkijken met mijn suiker, kortom ik ga mij nu pas afvragen wat mijn voorland is. Ziet er vrolijk uit, zo suikerzoet, mag niet op dieet want ik moet gewoon mijn kracht behouden. Nou vraag ik je, daar wordt je toch mesjoegene van!!!!
Ik word er niet gezelliger door hoor Willempie, ik wilde je gisteren gelijk bellen, maar ook wist ik dat ik je nummer gelijk na je overlijden gewist had omdat ik je nooit meer zou bellen. Vanacht was je even bij mij, ik dacht je hand op mijn behuilde gezicht te voelen, zoals je altijd deed als ik het even te kwaad had. Maar jij als jongste van het nest, God lieverd was kan een mens een mens missen. Doodeng soms.
Daarom is voor mij elke minuut met geliefden om mij heen mij zo dierbaar, ruzie is zo gemaakt, het goedmaken kan altijd te laat zijn. Wij hebben elkanders hand vastgehouden toen je ging, je wist dat we bij je waren, je wist op wie je kon rekenen. Lieve schat ik brand een kaarsje voor je verjaardag en koop maar geen bloemen voor je, die zitten in mijn hart voor jou.( nee geen tuintje). Hou je mij een beetje in de gaten met die andere kneuzen daarboven? Een Martha en Moos en Mamma en Pappa en Anne? Als Anne het niet helemaal begrijpt, ga je maar weer aan de Sjaan Travoltanashow met je gebaren, maar ze snapt het goed hoor, doof of niet.
Lieverd ik wilde je dit even schrijven, gisteren kreeg Claudy ook te horen dat ze een nieuwe schouder kreeg, het zit ons echt lekker mee allemaal, maar we blijven lachen en anders heb ik je vriendje die mij altijd nog opvrolijkt met zijn rotgeintjes die hij altijd doorstuurt. Hij blijft een mooierd hé meis!!Jullie waren echt gelukkig met elkaar, jammer dat je zoon zich ertussen in mengde, wie weet was je nu nog bij ons geweest, weet het wel zeker...
Lieverd ik ga nu sluiten, mijn arm gaat weer zeer doen en als vleugellamme schrijfster, geloof me, dat schiet voor geen meter op. Ga wel steeds sneller met een hand tikken.
In alle liefde en gedachten aan Wilma Kruis
02-02-1956
30-04-2008