Zomaar iets dat ik hoorde bij de kassa in een winkel Man gaat weg van vrouw, vrouw zit vol met verdriet en verteld dit aan buurvrouw die voor haar staat te luisteren, ik krijg krampen in mijn kluivenduikers van handen omdat het mandje te zwaar wordt, doch haar verdriet gaat voor de rij die zich achter mij nesteld, zelfs een enkeling die de rij niet ziet slinken bij die ene kassa gooit zijn boodschappen weg en loopt woedend de winkel uit. Die kende vast het verhaal al. Want in een dorpje is zoiets groot nieuws. Ik stond ertussen en vroeg toen maar vriendelijk of ik dit even af mocht rekenen omdat ik verkeerd geparkeerd stond. Ja dat mocht wel en het verdrietige verhaal ging door. Het bleef in mijn kop razen, dus toen maar even weggeschreven....Te triest dat dit soort dingen altijd voor de feestdagen gebeuren, maar dit is mijn eigen interpretatie...
de vaas staat op breken
het water verdampt
de bloemen verwelkende
liefde is niet meer daar
waar het hoorde te zijn
in een vaas vol liefde
zo teer en klein
die bloemen die jij
mij altijd gaf
maar al wat blijft
is een herinnering
aan alles wat eens was
en alles wat niet meer mag
je bent weg uit mijn leven
je bent een spook uit het verleden
al wat blijftis de droge vaas
vol met barsten van herinneringen
die niet meer te
lijmen zijn
bloemen kopen
doe ik voortaan zelf wel.
©