Doordat men altijd tegen mij zegt dat ik zo gek als een deur ben gaat mijn leeftijd ook gek doen. Oftewel, ik denk er gewoon niet aan, niet dat ik altijd maar denk om er jong uit te blijven zien, alleen ik heb regelmatig moeite met jongere mensen die ik nog altijd netjes als U aanspreek terwijl zij net in de dertig zijn of nog net uit de luiers. Ik kom uit een generatie waar respect hoog in het vaandel stond voor de medemens en zeker voor de ouderen, opstaan in de tram of bus ( zou ik nog doen) een deur open houden voor een dame of heer handen vol met boodschappen.

Ja ik ben gewoon een antieke hanger zou mijn lieve moeder zeggen die ook vergat oud te worden, ze werd maar 61 jaar helaas, maar boven vragen ze niet naar je leeftijd. Ik ben nu 57 jaar, mijn vrouw ook en samen hopen wij nog ietsje langer dan lang van elkaar te kunnen genieten, want de afgelopen vijftig jaren waren bar en boos voor deze klapdoos. Maar of ik er wijzer van geworden ben? Ach als ik weer eens een boek uitgeef moet ik de journalist overtuigen dat ik toch echt al de 50 ben gepasseerd.

Leeftijd zit in je hart, niet in de botox. Dat is iets wat ik toch niet snap hoor, je wilt graag oud worden, maar je wilt er vooral niet oud uitzien...Nou elke leeftijd heeft gelukkig zijn/haar charme. En met mijn achtergrond van ziektes mag ik dankbaar zijn dat ik nu kan zeggen.....gelukkig dat ik de 57 heb gehaald.