Donderdag was het zover, de maten waren gemeten en donderdag zou ik mijn for ever kous aangerukt krijgen, met handje weliswaar, doch geen nood. die zat niet vast aan mijn armkous.

Alhoewel er nog een dikke plek met water binnen vervelend zat te wezen ( dat heet dan fibrio) ging toch het groene parachutezeil om mijn arm ( kost even 35,35 pleuro wordt niet vergoed) kousje erover en rukken en trekken maar met speciale handschoenen totaan mijn oksel, alwaar een siliconenband de boel goed vasthield.

Gelukkig mocht dat ding in de nacht af, anders was ik gillend uit het raam gesprongen, tja maar ik woon ook beneden, dat scheelt weer ziektekosten natuurlijk.

En in de middag had ik een intake gesprek met de fysio van herstel en balance, deze mensen willen je in drie maanden weer een beetje fit maken voor de maatschappij, want je hebt een conditie van niks natuurlijk. Kom ik daar aan met mijn arm in het rekgedoe, handje erbij en moest wat oefeningen doen.

Ging mij gemakkelijk af hoor, heb vroeger, gelukkig zeg ik nu, veel aan zwemmen en judo en voetbal gedaan, goed afgetraind door mijn oudste broer die profbokser ooit was dus mijn spierenstelsel zijn gelukkig in volle kracht de uitdaging aangegaan. Dat ik vrijdag haast niet vooruit kwam van de spierpijn mag de pret niet drukken, maar ik voelde dat ik nog leven in mij had. Ik had een gezonde moeheid over mij.

Op 20 februari begint de nieuwe groep dan ga ik 2 maal in de week een dagdeel aan de fitness en de zwem en de groepstherapie.

Hallo ik ben Leny Kruis en ik ben een alcoholiste of zoiets geks zal ik wel zeggen, want ik heb een grote toeter, doch in een groep mijn mond opendoen??Time wil tell, we zien wel, maar het is goed om ergens naar uit te kijken, helemaal als er vanuit Groningen gebeld wordt en je krijgt te horen dat je Gen dat de kanker veroorzaakt verder geen gevolgen voor de toekomst hebben. Wel een nieuw Gen onderzoek voor mijn nieren, dat is weer nieuw, kunnen ze gelijk zien of je nierfalen in de toekomst krijgt of nierkanker. Ze hebben toch mijn bloed al, ze gaan hun goddelijke gang maar. Ik ga aan de gym.

Al heb ik nog een lange weg te gaan, ik ga gelukkig niet alleen.